Temat 1: Wydatki na język angielski w kosztach podatkowych.
Organ podatkowy potwierdził, że przedsiębiorca może rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu wydatki poniesione na naukę języka angielskiego – niezbędnego w biznesie.
Z wnioskiem o interpretację indywidualną wystąpił przedsiębiorca, który w ramach swojej działalności gospodarczej obsługuje nie tylko polskich klientów, ale także zagraniczne podmioty. Do obsługi tego rodzaju podmiotów niezbędna jest znajomość języka angielskiego – nie tylko w zakresie ogólnym, ale także wymagana jest znajomość języka specjalistycznego.
Przedsiębiorca w kosztach podatkowych planuje rozliczyć wydatki poniesione na lekcje języka obcego, a także koszty zakupu podręczników, testów, fiszek oraz korzystania ze specjalnie przygotowanej platformy do nauki języków obcych.
Podatnik podkreślał, że wydatki te związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych oraz zdobywaniem nowej wiedzy. Przedsiębiorca zauważył stale rosnące na rynku zapotrzebowanie na usługi, których odbiorcami są klienci zagraniczni.
Według przedsiębiorcy nauka języka angielskiego stworzy możliwość rozwoju firmy, ponieważ dzięki temu będzie mógł zdobyć nowych klientów zwiększając jednocześnie osiągane przychody.
Argumenty podatnika przekonały podatkowy organ interpretacyjny. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wydatki na naukę języka angielskiego mają na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych niezbędnych w prowadzonej działalności gospodarczej, a skoro przedsiębiorca chce podejmować współpracę z zagranicznymi podmiotami musi posługiwać się językiem obcym. Dyrektor KIS w wydanej przez siebie interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2024 r., nr 0114-KDWP.4011.108.2024.1.JCH uznał więc, że wydatki na edukację języka angielskiego są związane z przychodami, a więc istnieje możliwość rozliczenia ich w kosztach podatkowych.
Temat 2: Wystąpienie wspólnika ze spółki bez wynagrodzenia pozostaje bez wpływu na przychody pozostałych wspólników.
Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej po raz kolejny potwierdził, że na gruncie ustawy o PIT wystąpienie wspólnika ze spółki bez wynagrodzenia nie generuje przychodu u pozostałych wspólników.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka komandytowa, która chciała upewnić się, że jeśli komandytariusz wystąpi z jej szeregów bez wypłaty wynagrodzenia, to u pozostałych wspólników nie powstanie przychód podatkowy.
Spółka przedstawiła, że wskutek wystąpienia wspólnika żaden z komplementariuszy nie otrzymuje wynagrodzenia pieniężnego ani świadczeń rzeczowych, wskazując jednocześnie, że co prawda można mówić o powiększeniu majątku samej spółki, jednakże jest on odrębny od majątku wspólników. W związku z wystąpieniem jednego wspólnika, pozostali wspólnicy nie zyskają roszczenia w stosunku do majątku tej spółki.
Co prawda, Spółka dodała, że w takiej sytuacji wzrośnie wartość udziałów kapitałowych wspólników pozostałych w Spółce – lecz aby mówić można było o przychodzie podatkowym, przysporzenie musi mieć charakter definitywny. Zwiększenie wartości udziału w spółce komandytowej według Spółki nie jest jednak takim trwałym przysporzeniem.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2024 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.417.2024.2.SJ zgodził się ze stanowiskiem Spółki potwierdzając, że w tej sytuacji nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu.
Temat 3: Ważne orzeczenie NSA dot. ulgi na działalność badawczo-rozwojową.
Według Naczelnego Sądu Administracyjnego – podmiot, który wykorzystuje swoje dotychczasowe zasoby oraz umiejętności do stworzenia na rzecz kontrahenta nietypowego produktu dostosowanego do jego indywidualnego zapotrzebowania nie zyskuje uprawnienia do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową.
Sprawa dotyczyła Spółki, zajmującej się produkcją specjalistycznych narzędzi, która toczyła spór z fiskusem o prawo do ulgi B+R.
Zdaniem Spółki, tworzenie nowych rozwiązań techniczno-konstrukcyjnych z dziedziny wytwarzania specjalistycznych narzędzi na zlecenia Klientów uprawnia do stosowania tej preferencji podatkowej.
Innego zdania byli urzędnicy, którzy uznali, że realizacja projektów polegających na opracowaniu i stworzeniu narzędzi ślusarskich, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb kontrahenta stanowią zwykłą działalność projektowo-konstrukcyjną. W konsekwencji podmiot nie może skorzystać z ulgi podatkowej na badania i rozwój.
Poza organem podatkowym, w sprawie wypowiedział się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. WSA zgodził się z organem skarbowym, że prace przy realizacji projektów nie stanowią opracowywania zupełnie nowych produktów lub usług. WSA wytłumaczył, że podmiot nie przedstawił dowodów na to, że prowadził prace, próby, doświadczenia, które przy wykorzystaniu posiadanych zasobów wiedzy dałyby nowy produkt lub usługę, którą można by skomercjalizować lub wprowadzić na rynek.
Sąd co prawda nie kwestionował, że fabryka chcąc sprostać wymaganiom swoich klientów wykazywała się pomysłowością i kreatywnością, lecz takie działania należą do zasadniczych zadań, jakie powierza się tego typu zakładom. Ponadto podmiot realizujący zamówienia w ramach produkcji narzędzi musi posiadać w swych zasobach zarówno kadrę, sprzęt jak i wiedzę, która pozwoli na wykonanie produktu zgodnego z wymogami technicznymi, konstrukcyjnymi ogólnie przyjętymi w branży.
NSA w wyroku z dnia 20 sierpnia 2024 r., sygn. akt II FSK 1360/21 stanął na stanowisku, że spółka wytwarza produkt inny niż te, które są już dostępne na rynku, ale wykorzystuje do tego dotychczasowy park maszynowy, zasoby i posiadaną już wiedzę. Według NSA w przypadku tego podmiotu można mówić o swoistej innowacji, ale nie każda z innowacji jest pracą o charakterze badawczo-rozwojowym. Sąd zauważył, że w momencie przyjmowania zamówienia podmiot musi wiedzieć, że mu sprosta. NSA przypomniał, że prace badawczo-rozwojowe musi cechować pewna nieprzewidywalność wyniku. Ostatecznie NSA uznał, że w przypadku tego rodzaju prac Spółka nie jest uprawniona do rozliczania ulgi badawczo-rozwojowej.
Artykuł napisany przez:
Dariusz Zygmuntowski
Doradca podatkowy. Wieloletni wykładowca prawa podatkowego. Prowadził gościnne wykłady dla Studenckiego Koła Naukowego Prawa Podatkowego przy Katedrze Prawa Finansów Publicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autor publikacji prasowych z zakresu opodatkowania świadczeń pozapłacowych w miesięczniku dla kadrowych i kadry menadżerskiej “Benefit”. Doświadczenie zdobywał między innymi na stanowisku eksperta w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu. Obecnie prowadzi własną Kancelarię Doradztwa Podatkowego.
