Ulga B+R obejmuje też urlop i chorobę
Od czasu wprowadzenia ulgi badawczo-rozwojowej obserwować można rozbieżne stanowiska sądów administracyjnych oraz organów interpretacyjnych w kwestii tzw. kosztów pracowniczych. Sądy w większości wydanych orzeczeń wyrażają stanowisko, że do kosztów kwalifikowanych działalności badawczo-rozwojowej zaliczać można wydatki poniesione na wynagrodzenie pracownika za czas urlopu i zwolnienia chorobowego. Organy podatkowe nie zgadzają się z tym stanowiskiem i we wszelkich wydanych interpretacjach indywidualnych powielają tezę, że do kosztów kwalifikowanych nie należy zaliczać przedmiotowych wydatków.
Szczęśliwie dla skarżącego, a także dla osób zainteresowanych skorzystaniem z tzw. ulgi B+R, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z 1 września 2022 r., sygn. akt II FSK 3033/19, po raz kolejny nie zgodził się z organami interpretacyjnymi.
NSA orzekł, że do kosztów kwalifikowanych działalności badawczo-rozwojowej można zaliczać również wydatki na wynagrodzenie za czas urlopu i zwolnienia chorobowego.
Sprawa dotyczyła spółki, która w związku z prowadzeniem działalności B+R ponosi koszty zatrudnienia pracowników oraz innych osób zaangażowanych na podstawie umów zlecenia oraz umów o dzieło również za czas choroby i urlopu. Spółka była zdania, że wynagrodzenie za czas choroby i urlopu pracownika może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych. Argumentowała, że wszystkie należności pracownika realizującego działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane i to niezależnie od tego, czy chodzi o osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, zlecenia czy umowy o dzieło.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze podatnikiem wyrażając stanowisko polegające na uznaniu, że w czasie urlopu lub choroby pracownik nie realizuje działalności badawczo-rozwojowej, przez co, jeżeli pracownik nie przepracuje pełnego miesiąca, to wynagrodzenie za czas urlopu lub choroby nie może być zaliczane do kosztów kwalifikowanych dla celów ulgi B+R.
Interpretację uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (sygn. akt I SA/Ol 441/19) a następnie podtrzymał to Naczelny Sąd Administracyjny. Z uzasadnienia wyroku wynika, że świadczenia ze stosunku pracy obejmują wynagrodzenie nie tylko za czas pracy, lecz także inne należności składające się na wynagrodzenie pracownika. NSA uznał, że kosztami kwalifikowanymi są również świadczenia pracownicze, które wchodzą w zakres art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a które nie są wynagrodzeniem za pracę realnie wykonaną, czyli m.in. za czas urlopu lub choroby. Zdaniem NSA tak samo trzeba podchodzić do wynagrodzenia z tytułu umów cywilnoprawnych.
Artykuł napisany przez:
Dariusz Zygmuntowski
Doradca podatkowy. Wieloletni wykładowca prawa podatkowego. Prowadził gościnne wykłady dla Studenckiego Koła Naukowego Prawa Podatkowego przy Katedrze Prawa Finansów Publicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autor publikacji prasowych z zakresu opodatkowania świadczeń pozapłacowych w miesięczniku dla kadrowych i kadry menadżerskiej “Benefit”. Doświadczenie zdobywał między innymi na stanowisku eksperta w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu. Obecnie prowadzi własną Kancelarię Doradztwa Podatkowego.
