W Kodeksie Pracy pracodawcy mają możliwość stosowania różnych systemów czasu pracy w zależności od potrzeb ich organizacji. W ramach prawnych tego co oferuje Kodesks Pracy, pracodawca może wybrać dla siebie natępujące systemy czasu pracy:
1) System podstawowego czasu pracy tzn. zazwyczaj to oznacza stałe godziny oraz dni pracy i bardziej w tym zakresie chodzi o to, że nie można planować i oczekiwać od wykonywania pracy ponad 8 godzin dziennie oraz w inne dni, niż zostało to zaplanowane np. praca w biurze w dni robocze od poniedziałku do piątku od 8:00 do 16:00.
2) Równoważny art. 135-137 Kodeksu Pracy, praca może być planowana i wykonywana do 12, 16 lub 24 godzin w dobie pracowniczej (w zależności od pewnych uwarunkowań), np. praca hurtowni w dziele spedycji na którym ze względu na różne godziny dostaw pracodawca wprowadził 12 godzinny dzień pracy.
3) Ruch ciągły art. 138 Kodeksu Pracy tzn. praca planowana do 12 godzin na dobę w organizacjach, które ze względu na technologię produkcji nie mogą wstrzymać pracy np. praca w hucie, w której nie można wygaszać pieca.
4) Przerywany art. 139 Kodeksu Pracy tzn. w tym systemie może być tylko jedna przerwa w pracy np. praca kierowcy przywożącego i odwożącego dzieci do szkoły.
5) Zadaniowy art. 140 Kodeksu Pracy tzn. pracownik otrzymuje zadanie lub zadania do wykonania i sam sobie organizuje czas i aktywność, ale w ramach norm czasu pracy i odpoczynków np. przedstawiciel handlowy, który może swoją aktywność zawodową ustalać dowolnie pod możliwości spotkań z klientami.
Daniel Pałyga
Absolwent Uniwersytetu Opolskiego Wydziału Ekonomicznego na kierunku Administracja. Ukończył także Studia podyplomowe na Wydziale Zarządzania, Informatyki i Finansów na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Były Inspektor Pracy z Opola zajmujący się tematyką związaną z kontrolą prawnej ochrony pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, legalnością zatrudnienia. Od 1997 r. związany z szeroko pojętym zarządzaniem ludźmi. Posiada szerokie doświadczenie z zakresu stosowania i interpretacji dokonywanych przez organy państwowe oraz praktyk stosowanych przez podmioty prywatne. Przez 11 lat pracownik Państwowej Inspekcji Pracy, wcześniej pracował w agencji pracy, gdzie realizował projekty związane z zatrudnianiem osób poza granicami Polski, pracą tymczasową, doradztwem personalnym. Posiada ponad 5-letnie doświadczenie w urzędach zajmujących się kontrolą legalności zatrudnieni.
