Temat 1: Wydatki na zakup aparatu słuchowego mogą być kosztem w działalności.
Zgodnie z oceną Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej wyrażoną w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2024 r, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.23.2024.2.KD, wydatki na zakup aparatów słuchowych oraz koszty ich utrzymania, takie jak: baterie, części zamienne, serwis, czyszczenie mają związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wykorzystywanie przedmiotowego aparatu umożliwia przedsiębiorcy efektywną komunikację z Klientami (tu: z pacjentami oraz ich opiekunami, z innymi lekarzami oraz personelem medycznym), co skutkuje możliwością udzielania usług stomatologicznych oraz uzyskiwaniem przychodu z działalności.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła stomatolog posiadająca orzeczenie o niepełnosprawności ze względu na wadę słuchu w stopniu lekkim, prowadząca własną działalność gospodarczą (gabinet dentystyczny). Stomatolog wskazała, że w jej opinii, w wykonywanej przez nią pracy konieczne są aparaty słuchowe, które umożliwiają wykonywanie usług oraz efektywny kontakt z pacjentami i współpracownikami, co przekłada się na możliwość uzyskiwania przychodów.
Według Wnioskodawczyni, praca w gabinecie stomatologicznym generuje dużo hałasów na określonych częstotliwościach, co powoduje pogłębianie się ubytku jej słuchu. Stomatolog wskazała, że aparat słuchowy pozwala na komunikację z pacjentami, zwłaszcza z tymi, którzy odczuwają strach przed wizytą u dentysty i w trakcie wizyty mówią bardzo cicho, co przy jej dolegliwości może wpłynąć na nieporozumienia wpływające na możliwość spowodowania uszczerbku w zdrowiu pacjenta.
Dodatkowo część sprzętów wykorzystywanych w leczeniu kanałowym daje bardzo ciche sygnały dźwiękowe informujące o prawidłowej preparacji systemu korzeniowego zębów. Bez aparatu stomatolog może ich nie usłyszeć.
Dyrektor KIS zgodził się, że wydatki na zakup aparatu oraz jego utrzymanie można zaliczyć do kosztów podatkowych, ponieważ „zastosowanie zaawansowanych i innowacyjnych aparatów słuchowych przekłada się na lepszą jakość świadczonych usług oraz zabezpieczenie przychodów w działalności gospodarczej”.
Temat 2: Limit bezgotówkowy, a transakcja rozliczana w kilku płatnościach.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 16 kwietnia 2024 r., sygn. akt II FSK 890/21, oddalił skargę kasacyjną spółki, która spierała się z fiskusem o zmianę interpretacji podatkowej, dotyczącej rozumienia przepisów o CIT dotyczących kosztów podatkowych.
Chodziło o Spółkę, która zajmuje się prowadzeniem aptek. W działalności Spółka rozlicza się zarówno gotówkowo i bezgotówkowo, a dostawy od kontrahentów co do zasady odbywają się na podstawie umów ramowych o współpracę.
Spółka, wnioskując o wydanie interpretacji, podkreślała, że umowa ramowa wyraźnie wskazuje na konieczność rozpatrywania każdego zamówienia jako odrębnego zlecenia na dostawy towarów. Płatności za jej zamówienia następują na podstawie faktury wystawionej przez dostawcę konkretnego zamówienia.
W oparciu o tak ustalone warunki współpracy, wystawiane są na rzecz Spółki gotówkowe faktury VAT, dokumentujące transakcję sprzedaży poszczególnych produktów, których wartość jednorazowo nie przekracza 15 000 zł. Niemniej jednak, ze względu na rozmiar działalności, w okresie obowiązywania danej umowy o współpracę łączna wartość faktur VAT może przekraczać tę kwotę.
Spółka uważała, że w przypadku gotówkowej zapłaty za fakturę VAT na kwotę mniejszą niż 15 000 zł będzie mogła ją rozliczyć w koszty podatkowe. Taka zasada, zdaniem spółki, wystąpi również, jeśli łączna wartość faktur VAT wystawiona na podstawie umowy ramowej przekracza 15 000 zł, ponieważ zdaniem podatnika w tym przypadku nie będzie miało zastosowania ograniczenie z ówczesnego art. 15d ust. 1 ustawy o CIT. W ocenie Spółki, pojęcie transakcji nie odnosi się bowiem do łącznej (sumarycznej) wartości sprzedaży w ramach danej umowy, lecz do wartości wykazanej w poszczególnej fakturze VAT.
Zdaniem NSA wykładnia forsowana przez spółkę o możliwości traktowania każdej faktury jako osobnej dostawy, pomimo zawarcia umowy ramowej, powodowałaby, że sporny przepis byłby martwy. Tymczasem w języku prawnym transakcja jest rozumiana jako umowa o dostawę. W konsekwencji, skoro strony ramowej umowy o współpracę ustaliły jej warunki m.in. co do ceny, rabatów, reklamacji, to faktury odnosiły się tylko do danej ilości towaru. NSA zwrócił też uwagę na cel art. 15d ustawy o CIT. A chodziło przede wszystkim o uszczelnienie obrotu i przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy. Uznanie, że limit odnosi się do faktury, pozwalałby na łatwe obejście tego obostrzenia. Wystarczyłoby, bowiem podpisanie umowy ramowej.
Powyższe oznacza, że stosując kilka lub kilkanaście płatności nie da się obejść limitu bezgotówkowego na potrzeby rozliczania podatkowych kosztów
Temat 3: Można nabyć mieszkanie za kryptowaluty oraz skorzystać z ulgi mieszkaniowej.
Co do zasady, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Stanowi o tym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT).
Od powyższej zasady istnieje jednak wyjątek i jest nim tzw. ulga mieszkaniowa. Pozwala ona na odliczenie od podstawy opodatkowania właściwie udokumentowanych kwot wydanych na własne cele mieszkaniowe, takie jak zakup mieszkania czy budowa domu. W celu skorzystania z ulgi, należy przeznaczyć środki na cele mieszkaniowe nie później niż w okresie trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i zachować odpowiednie dokumenty potwierdzające wydatek.
Wątpliwości budzi możliwość skorzystania z ulgi mieszkaniowej w sytuacji regulowania wydatków na cele mieszkaniowe z użyciem walut wirtualnych.
W celu wyjaśnienia wątpliwości podatniczka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, przedstawiając fakt, że zapłaty ceny za mieszkanie chce dokonać z wykorzystaniem kryptowalut, które wnioskodawczyni posiada w swoim majątku osobistym. Wnioskodawczyni wskazała dodatkowo, że cena wyrażona w złotówkach zostanie przeliczona na obowiązujący w dniu płatności kurs danej kryptowaluty.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2024 r., sygn. 0112-KDSL1-1.4011.494.2023.1.MW potwierdził, że podatniczka ma prawo do zaliczenia w całości wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe oraz, że uregulowanie przez nią ceny wyrażonej w akcje notarialnym za pomocą kryptowalut będzie skuteczne dla zastosowania zwolnienia z podatku.
Zdaniem Dyrektora KIS, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, wymaga przeznaczenia równowartości przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na preferowane przez ustawodawcę cele, a takim przychodem jest wartość wyrażona w umówionej cenie sprzedaży, nie zaś faktycznie otrzymane środki finansowe.
Powyższe oznacza, że wydatkowanie na cele mieszkaniowe przy skorzystaniu z ulgi podatkowej, może odbywać się za pomocą posiadanych już wcześniej kryptowalut, ponieważ istotą ma być wydatkowanie równowartości przychodu osiągniętego z odpłatnego zbycia na określone cele mieszkaniowe, a nie konkretnie otrzymanych pieniędzy.
Artykuł napisany przez:
Dariusz Zygmuntowski
Doradca podatkowy. Wieloletni wykładowca prawa podatkowego. Prowadził gościnne wykłady dla Studenckiego Koła Naukowego Prawa Podatkowego przy Katedrze Prawa Finansów Publicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autor publikacji prasowych z zakresu opodatkowania świadczeń pozapłacowych w miesięczniku dla kadrowych i kadry menadżerskiej “Benefit”. Doświadczenie zdobywał między innymi na stanowisku eksperta w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu. Obecnie prowadzi własną Kancelarię Doradztwa Podatkowego.